Τα αβγά των δεινοσαύρων έκαναν πολύ καιρό να εκκολαφθούν

Άσκηση μαθηματικών και βιολογίας: αν το αβγό της στρουθοκαμήλου, το οποίο ζυγίζει γύρω στο 1,5 κιλό, χρειάζεται ακριβώς 42 ημέρες για να εκκολαφθεί, πόσο θα χρειαζόταν ένα αβγό δεινοσαύρου με βάρος 4 κιλά; 

---

Δυστυχώς, η απλή μέθοδος των τριών δεν μπορεί να δώσει την απάντηση.

Ο χρόνος επώασης των αβγών είναι σημαντική παράμετρος της αναπτυξιακής βιολογίας, μέχρι σήμερα όμως οι παλαιοντολόγοι δεν είχαν ιδέα πόσο χρόνο περνούσαν οι δεινόσαυροι στο αβγό.

Τα αβγά των πτηνών, τα οποία είναι άμεσοι απόγονοι των δεινοσαύρων, επωάζονται σχετικά γρήγορα, σε 11 έως 85 ημέρες. Τα σημερινά ερπετά, τα οποία δεν έχουν τόσο άμεση συγγένεια με τους δεινόσαυρους, χρειάζονται περίπου διπλάσιο χρόνο, από εβδομάδες μέχρι μήνες.

Μέχρι τώρα, η κυρίαρχη εικασία ήταν ότι τα αβγά των δεινοσαύρων επωάζονταν κι αυτά γρήγορα όπως των πτηνών -κάτι ευλογοφανές αν σκεφτεί κανείς και το μεγάλο μέγεθος των αβγών. 

Ο Γκρέγκορι Έρικσον, καθηγητής Βιολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Φλόριντα, ήθελε να επιβεβαιώσει αυτή τη θεωρία εξετάζοντας μια σειρά από εξαιρετικά σπάνια απολιθώματα: αβγά βάρους 194 γραμμαρίων από έναν δεινόσαυρο που είχε μέγεθος κατσίκας και ονομάζεται Protoceratops· και αβγά βάρους 4 κιλών από έναν γιγαντόσωμο δεινόσαυρο που ζούσε στον Καναδά και ονομάζεται Hypacrosaurus.

Χρησιμοποιώντας αξονικές τομογραφίες και ισχυρά μικροσκόπια, η ερευνητική ομάδα κατάφερε να μετρήσει τις «γραμμές ανάπτυξης» στα δόντια των εμβρύων. «Πρόκειται για τις γραμμές που εναποτίθενται καθώς αναπτύσσονται τα δόντια του ζώου. Είναι κάτι σαν τους δακτυλίους ανάπτυξης στους κορμούς των δέντρων, μόνο που εναποτίθενται καθημερινά αντί σε ετήσια βάση. Μπορούσαμε κυριολεκτικά να τις μετρήσουμε και να δούμε πόσο καιρό αναπτυσσόταν κάθε έμβρυο» εξηγεί ο Έρικσον.

Οι παρατηρήσεις έδειξαν ότι τα αβγά του μικρόσωμου Protoceratops επωάζονταν για τρεις μήνες, ενώ του μεγαλόσωμου Hypacrosaurus για έξι μήνες.

Αυτό υποδεικνύει ότι, όσον αφορά τους χρόνους επώασης, οι δεινόσαυροι έμοιαζαν περισσότερο με τα σύγχρονα ερπετά παρά με τα πτηνά, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση PNAS.

Αν και παραμένει άγνωστο αν τα συμπεράσματα ισχύουν για όλα τα είδη δεινοσαύρων, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι η αργή εμβρυακή ανάπτυξη μπορεί να είχε σοβαρές συνέπειες για την επιβίωση αυτών των ζώων.

Οι μεγάλο χρόνοι επώασης εκθέτουν τα αβγά και τους γονείς τους σε κίνδυνο ασιτίας, θήρευσης και άλλων περιβαλλοντικών παραγόντων, εξηγούν.

Επιπλέον, οι δεινόσαυροι χρειάζονταν πάνω από έναν χρόνο για να ενηλικιωθούν, απαιτούσαν μεγάλες ποσότητες τροφής για να φτάσουν στο τελικό τους μέγεθος και προφανώς αναπαράγονταν με αργούς ρυθμούς.

Και αυτό σημαίνει ότι οι δεινόσαυροι μάλλον βρέθηκαν σε μειονεκτική θέση όταν ένας μεγάλος αστεροειδής έπεσε στην χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια.

Ποιος ξέρει; Ο μεγάλος χρόνος επώασης ίσως έπαιξε ρόλο στο τέλος της βασιλείας των ερπετών και στην σημερινή κυριαρχία των θηλαστικών.


in.gr

​